گویند مرا چو زاد مادر...

گویند مرا چو زاد مادر، پستان به دهن گرفتن آموخت
شب‌ها بر گاهواره من، بیدار نشست و خفتن آموخت
دستم بگرفت و پا به پا برد، تا شیوه راه رفتن آموخت
یک حرف و دو حرف بر زبانم، الفاظ نهاد و گفتن آموخت
لبخند نهاد بر لب من، بر غنچه گل شکفتن آموخت
چون هستی من ز هستی اوست، تا هستم و هست دارمش دوست

شعری از ایرج میرزا با وصفی بسیار ظریف و زیبا از زحمات بی قید و شرط و پر از عشق مادر، بی‌نظیر‌ترین موجود روی زمین که هر قدر از او بگوییم و ستایشش کنیم حتی به اندازه قطره‌ای از دریای بیکران زحمات او قدردانی نکرده‌ایم.
عشق و علاقه به خانواده و بچه‌ها آنقدر در یک زن به عنوان یک مادر قوی و حسی برتر است که حاضر می‌شود علی رغم داشتن تحصیلات و موقعیت شغلی خوب، کار و موقعیتش را کنار گذاشته و به نگهداری از بچه‌ها و خانه‌داری بپردازد.

امروزه این مسئله دیگر ربطی به فرهنگ و ساختارهای فرهنگی متفاوت ندارد. آمارها حتی در آمریکای شمالی (آمریکا و کانادا) گویای این مسئله‌اند که زنان بدلیل مادر بودن حاضرند از خیلی از مزایا که موقعیت خوب شغلی و مالی بخشی از آن است صرف نظر کرده و به بزرگ کردن و تربیت بچه‌ها بپردازند بدون در نظر گرفتن اینکه در جوامع کنونی با ساختار اقتصادی خصوصی و فردی در هنگام بیماری یا از کارافتادگی (کوتاه یا بلند مدت) درسنین جوانی و یا هنگام سالمندی چه بر سرشان خواهد آمد.

بسیاری از مادران به تصور اینکه برای مدت کوتاهی تا بچه‌ها بزرگتر شده و به مدرسه بروند بیـن 3-5 سـال از محیـط کار دور می‌مانند و این به معنی عقب افتادگی و بروز نبودن اطلاعات و تجربه آن‌هاست در هنگامی که تصیم به بازگشت به کار می‌گیرند.حتی اگر در کاریابی خوش‌شانس باشند باز هم سمت شغلی‌شان در خور تجربه و تحصیلات‌شان نخواهد بود و متأسفانه این عقب ماندگی در خیلی از موارد و رشته‌ها قابل بازگشت نیست، و این یعنی درآمد و مزایای شغلی کمتر. ضمن اینکه مسائل و مشکلات خانوادگی، بیماری و یا فوت همسر نیز میتواند باعث افت مالی شدید و تغییر فاحشی در استانداردهای زندگی شود.

نگاهی به آمارها به‌وضوح حاکی از آن است که خانم‌ها بطور جدی نیازمند برنامه‌ریزی مالی برای بیماری، ناتوانی جسمی، بیکاری و بازنشستگی‌شان هستند و تکیه به داشتن همسری برای حمایت مالی خانواده و برای همیشه ، با ریسک بزرگی همراه بوده و خواهد بود. آمار خانم‌های (مادر) بیوه نسبت به آقایان در سال 1921 به نسبت 2 به 1 بوده که در حال حاضر از هر 6 نفر بیوه 5 تای آن خانم‌ها هستند. یکی از دلایل عمده آن بزرگ‌تر بودن مردان از زنان در هنگام ازدواج است و در حال حاضر طول عمر بیشتر موجب کهولت و در نتیجه ناتوانی و حتا از کارافتادگی می‌گردد.

حال این سوال بسیار مهم پیش می‌آید که:

چگونه مادران (خانم‌ها) از خود مراقبت خواهند کرد وقتی که دیگر کسی برای مراقبت از آنها در کنارشان نیست؟
آیا در این دوران می‌توان از فرزندان انتظار داشت و آیا این انتظار منطقی است؟ پاسخ آن با شماست. 
پس راه حل بدون وابستگی همراه با حفظ غرور و احترام کدام است؟

فقط با: 

• داشتن بیمه‌ای مناسب برای روزهای پیش‌بینی نشده ی زندگی مادر
• داشتن بیمه‌ای برای هزینه بیماری‌های سخت مادر با آمارهای بالا
• داشتن بیمه‌ای برای جایگزین کردن درآمد مادر در صورت بیماری و یا از کارافتادگی
• داشتن بیمه‌ای برای مراقبت از مادر، در صورتی که بیماری طولانی شود و قادر به کار کردن نباشد 
• داشتن بیمه‌ای برای تحمل هزینه‌های ناشی از هر نوع ضرر
• داشتن بیمه برای کسی که به تنهایی از خانواده مراقبت نموده.

«چه کسی از مادر مراقبت خواهد کرد وقتی‌که مادر دیگر قادر به مراقبت کردن از خود نیست.»

راه حل مناسب:
هم برای خانم‌ها و مادران جوان‌تر و هم آن‌هایی که به سن بازنشستگی نزدیک می‌شوند. داشتن بیمه‌ای در زمان ابتلا به بیماری‌های سخت (Critical Illness Insurance), ضروریست.

بیمه مراقبت‌های طولانی (Long Term Care) نیز که برای داشتن آن حتی لازم نیست شاغل باشید و در صورتی‌که به علت حادثه، بیماری و عدم توانایی در انجام امور روزانه مثل غذا خوردن، لباس پوشیدن، راه رفتن یا حرکت کردن، حمام کردن، دستشویی رفتن و کنترل آن، نیاز به کمک دیگران داشته باشید می‌توانید بین 1000-8500 دلار در ماه دریافت نمایید تا بتوانید از عهده استخدام یک نرس یا کسی که در خانه کمک‌تان کند برآیید.

پس اگر مادریم چه جوان و چه میان‌سال این بیمه را برای خود در نظر بگیریم و اگر فرزندی هستیم که به فکر تهیه هدیه‌ای ارزشمند برای مادرمان هستیم می‌توانیم بیمه را به عنوان بهترین هدیه‌ای که در تمام طول عمر وی حامی و مراقب او خواهد بود برایش در نظر بگیریم. تا خیال او را هم راحت کنیم که هیچ‌گاه باری بر دوش خانواده و فرزندانش نخواهد بود.

«چه کسی از مادر مراقبت خواهد کرد وقتی‌که مادر دیگر قادر به مراقبت کردن از خود نیست.»

چون هستی من ز هستی اوست 
تا هستم و هست دارمش دوست
با صمیمانه‌ترین آرزو‌ها برای همه مادران